مقدمه :
ما روزانه از انواع زیادی از داده ها استفاده میکنیم؛ داده های اسمی ، داده های عددی و ... .
در زبان های برنامه نویسی هم انواع مختلف داده ها را می توانید به کار ببرید و بنا به نیاز خود می توانید از آن ها استفاده کنید.
برای استفاده و نگهداری از این داده ها نیاز است که آن ها را بشناسید و نوع آن ها را تشخیص دهید.
در یک تعریف عامیانه متغییرها جایی برای ذخیره داده ها هستند.
دو دسته کلی داده ها در برنامه نویسی:
- داده های ثابت
- داده های متغییر
داده های ثابت : داده هایی هستند که همواره در طی اجرای یک برنامه، یک مقدار ثابت را می توانند در خود ذخیره می کنند.
داده های متغییر: داده هایی هستند که در طی اجرای برنامه مقادیر متفاوتی را می گیرند.
نحوه تعریف متغییر:
تعریف متغییر ها هم مانند دیگر دستورات زبان برنامه نویسی نحوه خاص خود را دارند. برای تعریف متغییر مانند دستور زیر عمل می کنیم :
; data type data name = value
- data type : نوع داده
- data name :نام متغییر
- value : مقدار متغییر
انواع داده ها :
int : این نوع داده برای ذخیره اعداد به کار میرود، و از اعداد 2147483648- تا 2147483647 را میتوان در آن ذخیره کرد. فضای ذخیره سازی که هر عدد از این نوع اشغال میکند، 32 بیت است.
int x = 45 ;
uint : این نوع داده نیز مانند int برای ذخیره سازی اعداد به کار میرود. اعداد 0 تا 4294967295 را می توان در آن ذخیره کرد. فضای ذخیره سازی این نوع داده 32 بیت است.
uint buy = 45000000 ;
float : از float میتوان برای ذخیره و نگهداری اعداد اعشاری استفاده کرد. اعداد 38-10*3.4 تا 1038*3.4 را می توانند ذخیره کنند . این نوع داده 4 بایت ( یعنی 32 بیت ) را برای ذخیره سازی اعداد در نظر می گیرند.
float x = 3.14F ;
double : از این نوع داده مانند float برای ذخیره اعداد اعشاری استفاده میکنیم اما بازه ی ذخیره سازی آن از float بزرگتر است . در double اعداد بین 308-10*1.7 تا 10308*1.7 را ذخیره می کنند. double ها برای ذخیره سازی 8 بایت ( 64 بیت ) در نظر می گیرند.
double x = 454672.9752 ;
decimal : این نوع داده، بیشترین فضای ذخیره سازی را دارد و فضای ذخیره سازی آن 128 بیت است. همچنین در decimal اعداد صحیح و اعشاری را میتوان ذخیره کرد. در decimal اعداد بین 1028*7.9- تا 1028*7.9 را می توان ذخیره و نگهداری کرد.
decimal price = 5340000M ;
char : از این نوع داده برای ذخیره کاراکترها می توانید استفاده کنید . فضای ذخیره سازی آن 16 بیت است.
char key = "k" ;
string : این نوع داده برای ذخیره سازی رشته ها ( یک متن ) استفاده می شود. string مجموعه ای از کاراکتر ها را در خود ذخیره می کند و متناسب با آن فضا اشغال می کند.
string Hello = " hello world " ;
نتیجه گیری :
در تمام زبان های برنامه نویسی، نیاز داریم متغییر هایی را تعریف کنیم و داده هایی در آن ها ذخیره کنیم که با استفاده از فراخوانی آن ها خروجی داشته باشیم .
پس شناخت انواع داده به شما کمک میکند داده های درست ذخیره کرده و در جای مناسب بتوانید از آن ها استفاده مطلوبی داشته باشید.
لیست بالا یک جمع بندی کاربردی از داده هایی است که می توانید در توسعه برنامه های خود استفاده کنید.
#مهندسی_نرم_افزار #برنامه_نویسی